ବଡଖବର କିଏ, ଧର୍ମ ନା ମଣିଷର ସଙ୍କଟ ??

media religion breaking news

ବଡଖବର କିଏ, ଧର୍ମ ନା ମଣିଷର ସଙ୍କଟ ??

ମଣିଷ ନୁହେଁ, ଆମ ସମୟରେ ଧର୍ମ ଓ ଈଶ୍ଵର ହେଉଛନ୍ତି ସବୁଠୁ ବଡ ଖବର । ଆଜି ଆପଣ ଖବର ସଞ୍ଚାରର ଯେ କୌଣସି ମାଧ୍ୟମ – ସେ ଟେଲିଭିଜନ ହେଉ କି ଖବର କାଗଜ ଅବା ସୋସିଆଲ ମିଡିଆ, ସବୁଠି କେବଳ ଧର୍ମକୁ ନେଇ ଚର୍ଚ୍ଚା । ସବୁ ଖବରରେ ମଣିଷ ତୁଳନାରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କର ସମସ୍ଯା ଓ ସଙ୍କଟ ଅଧିକ । ଏହାର ଏକ ଛୋଟ ଉଦାହରଣ ଭାବେ ଆପଣ କେବଳ ଓଡିଆ ଖବର କାଗଜ ଓ ଟେଲିଭିଜନର ବିଶ୍ଳେଷଣ କରନ୍ତୁ । ଆପଣ ଦେଖିବେ, ଆମ ରାଜ୍ୟର ସବୁଠୁ ବଡ ଖବର ହେଉଛନ୍ତି ମହାପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ । ତାଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ସବୁଠୁ ବେଶୀ ଖବର । କେବେ ସେଠି ରୋଷ ଶାଳାରେ ପଶି କିଏ ଚୁଲି ଭାଙ୍ଗିଦେଲାଣି । ପୁଣି କେବେ ରୋଷେଇ ବନ୍ଦ ହୋଇ ମହାପ୍ରଭୁ ଖାଡା ଓପାସ । ଏବେ ଆଉ ଗୋଟେ ଚର୍ଚ୍ଚା ଚାଲିଛି, ମନ୍ଦିର ବାହାରେ ନୂଆ କିଛି ନିର୍ମାଣ ହେବା କଥା କି ନୁହଁ । ଏମିତି ବର୍ଷ ସାରା କେବଳ ଭଗବାନ ଇ ଆମ ଖବରର କେନ୍ଦ୍ରରେ ରହି ଆସିଛନ୍ତି । ସାମାଜିକ ଜୀବନରେ ଧର୍ମ ଓ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର ଭୂମିକାକୁ ଅସ୍ଵୀକାର କରା ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ, ହେଲେ ସାମାଜିକ ଜୀବନର ସବୁ ଖବର ଯଦି ଧର୍ମ ଓ ଈଶ୍ଵରକୈନ୍ଦ୍ରିକ ହୋଇଯିବ, ସେଠି ମାନବୀୟ ସଙ୍କଟ ଆଉ ବିଶେଷ ଖବର ହୋଇ ରହିବ ନାଇଁ । ଏ ପ୍ରକାର ଧର୍ମପ୍ରବଣ ଖବର ମଣିଷର ଅସ୍ତିତ୍ଵକୁ ବିପନ୍ନ କରିବା ପାଇଁ ମାର୍ଗ ପ୍ରଶସ୍ତ କରିଦିଏ ।

ଆମେ ଆଜି ଏମିତି ଗୋଟେ ସମୟରେ ପହଞ୍ଚିଛୁ, ଯେଉଁଠି ବାରମ୍ବାର କୁହା ଯାଉଛି ଯେ ମଣିଷ ଭଲରେ ଅଛି, ହେଲେ ତାର ଧର୍ମ ସଙ୍କଟରେ ପଡିଛି । ତେଣୁ ଧର୍ମ ରକ୍ଷା ଲାଗି ଗୋଟେ ରାଜନୈତିକ ପରିବେଶ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଜରିଆରେ ଆମେ ତିଆରି କରୁଛୁ । ଯେଉଁମାନେ ଶାସନ କ୍ଷମତାରେ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ଏ ପ୍ରକାର ଖବରକୁ ଏକ ପ୍ରକାର ଉତ୍ପାଦନ ଓ ବିତରଣ କରି ଚାଲିଛନ୍ତି । ଆଜିର ଭାରତରେ ଦରଦାମ ବଢିବା ଓ ଅର୍ଥନୀତିରେ ଦୁର୍ଗତି ଆସିବା ବଡ ଖବର ନୁହେଁ । ଦୁର୍ନୀତି ସାରା ଦେଶରୁ ସରି ଯାଇଛି ବୋଲି ଆମେ ଆଖିରେ ଅନ୍ଧପୁଟୁଳି ବାନ୍ଧି ବିଶ୍ଵାସ କରି ନେଇଛୁ । ଆଗରୁ ଦୁର୍ନୀତି ଅଭିଯୋଗ ଆସିଲେ ଲୋକେ ବନ୍ଧା ହେଉଥିଲେ । ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବଦନାମ କରା ଯାଉଥିଲା ଏବେ ଦୁର୍ନୀତି ଅଭିଯୋଗ କେବଳ “ବିରୋଧୀଙ୍କ ଷଡଯନ୍ତ୍ର” ହୋଇ ରହି ଯାଇଛି । ବୋଫର୍ସ କମାଣ କିଣା ଦୁର୍ନୀତି ଅଭିଯୋଗରେ ରାଜୀବ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ପରି ଲୋକପ୍ରିୟ ନେତାଙ୍କ ପତିଆରା ଧୂଳିସାତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ବୋଫର୍ସ କମାଣ କିଣାରେ ଦୁର୍ନୀତି ହୋଇଛି ବୋଲି କିଛି ପ୍ରମାଣ ଆଇନ ଅଦାଲତରେ କେହି ଦେଇ ନଥିଲେ । ଲୋକେ ସେତେବେଳର ଖବର କାଗଜକୁ ବିଶ୍ଵାସ କରି କଂଗ୍ରେସକୁ ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତ ବୋଲି ମାନିନେଲେ । ସେତେବେଳେ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଚେହେରା ଓ ଚରିତ୍ର ଥିଲା ସେୟା । ଆଜିର ଗଣମାଧ୍ୟମ ଦୁର୍ନୀତି ହୋଇଛି ବୋଲି କହିଲେ, ତାକୁ ଲୁଚେଇବାର ପ୍ରଥମ ଦାୟିତ୍ଵ ନିର୍ଲଜ ଭାବେ ନିର୍ବାହ କରୁଛି ।

ଅବିକା ଲୋକଙ୍କ ମୌଳିକ ସମସ୍ଯା ଓ ସଙ୍କଟ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବାର କୌଣସି ସୁଯୋଗ ଆଉ ନାଇଁ । ଏବେ ସବୁଠୁ ଅଧିକ ଚର୍ଚ୍ଚାରେ ଥିବା ଖବର ହେଉଛି – ମୁସଲମାନ ଛାତ୍ରୀ ହିଜାବ ପିନ୍ଧି ସ୍କୁଲକୁ ଆସିପାରିବେ କି ନାଇଁ । ମସଜିଦ ଉପରେ ମାଇକ ଲାଗିପାରିବ ନାହିଁ । ନବରାତ୍ରୀ ସମୟରେ ମାଛ ଓ ମାଂସ ଦୋକାନ ଖୋଲା ଯାଇପାରିବ ନାଇଁ । ତୁଳସୀ ଦାସଙ୍କ “ରାମଚରିତ ମାନସ”ରେ ନାରୀ ଓ ଶୂଦ୍ରଙ୍କ ଅଧିକାର କଣ ? ଏମିତି ଉରୁଣା କଥାରେ ଆମର ସମୟ ବିଟୁଛି ।

ଆମେ ଓଡିଆମାନେ ଓ ଆମ ପରି ବଙ୍ଗାଳୀ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପୂର୍ବ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପାଇଁ ନବରାତ୍ରୀ କେବେ ବି ଶାକାହାରୀ ଉତ୍ସବ ନଥିଲା । ଆଶ୍ଵିନ ଏବଂ ଚୈତ୍ର ମାସରେ ନବରାତ୍ରୀ ମୂଳତଃ ଏକ ଶାକ୍ତ ଉତ୍ସବ ଏବଂ ଏହି ଉତ୍ସବରେ ପଶୁ ବଳି ଏକ ସାଧାରଣ ପରମ୍ପରା । ଆମ ଦେବୀ ମନ୍ଦିର ଗୁଡିକରେ ଆମିଷ ଭୋଗର ପ୍ରାଚୀନ ପରମ୍ପରା ରହି ଆସିଛି । ହଠାତ ଏବେ ନବରାତ୍ରୀ ଏକ ନିରାମିଷ ପାର୍ବଣ ବୋଲି ଖବର ବ୍ୟାପକ ହେଉଛି କାହିଁକି ? ପର୍ବ ପାଳିବା ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ପସନ୍ଦର କଥା । ସେଥିରେ ସରକାରଙ୍କ ଏତେ ଉତ୍ସାହ କାହିଁକି ?

କୋଭିଡ ଏବଂ ଯୁଦ୍ଧଗ୍ରସ୍ତ ପୃଥିବୀର ସମସ୍ଯା ଅନେକ । ହେଲେ ସେ ସବୁ ସମସ୍ୟାକୁ ପଛକୁ ଠେଲି ଦେଇ ଆମେ ଧର୍ମକୁ ନେଇ ଏତେ ମାତିବା ପଛରେ କି କାରଣ ରହିଛି ? ଓଡିଶାରେ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ପୁରୀ ମନ୍ଦିର ସବୁଠୁ ବଡ ଖବର ହୋଇ ରହିବା ପଛରେ ସେମିତି କିଛି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ କାରଣ ନାହିଁ ମନ୍ଦିର ଏବଂ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ରାଜନୀତି ତଥା ଖବରର ସବୁଠୁ ବଡ “ବିକ୍ରୀଯୋଗ୍ୟ ଉପାଦାନ” ବୋଲି ଏଠି ବିଚାର କରାଯାଉଛି । ମନ୍ଦିର ଉପରେ ସବୁ ଟେଲିଭିଜନ କ୍ୟାମେରାର ଆଖି କେନ୍ଦ୍ରୀଭୂତ ହୋଇ ରହିଥିବା ବେଳେ ସାଧାରଣ ଓଡିଆର ଦୁଃଖ ଓ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ ଅନ୍ଧାରରେ ପଡି ରହୁଛି । ଗତ କିଛି ବର୍ଷରେ ଓଡିଶାର ଗଣମାଧ୍ୟମ ଗୋଟିଏ ବି ବଡ ରାଜନୈତିକ ପ୍ରସଙ୍ଗ ବା ଦୁର୍ନୀତିର ପର୍ଦ୍ଦାଫାଶ କରିନାହାନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ପାରିବାରିକ କଳହ, ଧାର୍ମିକ ସମସ୍ଯା ଓ ଛୋଟମୋଟ ଅପରାଧର କାହାଣୀରୁ ଭିଟାମିନ ମିଳିଯାଉଛି । ସେତିକିରେ ସେମାନେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଓ ସେମାନଙ୍କ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବାର ଷଡଯନ୍ତ୍ରରେ ଆମେ ରାଜ୍ୟବାସୀ ବିଭ୍ରାନ୍ତ ।