ଜାତକ-୧

ନାମେୟ

-----------

ଅଂଧାର, ତିନିକୋଣିଆ ଘନ ଅଂଧାର । 

କ୍ରମେ କ୍ରମେ ପୋଲା ହୋଇ ଆସୁଥିବା 

ଏକଦା-ନିଦା ଅଂଧାର । 

ହସହସ କାଂଦକାଂଦ ଅଂଧାର । 

ବାଂତି ମାଡ଼ି ପଡ଼ୁଥିବା ଲୋହିତ ଅଂଧାର । 

 ଶେଷରେ ପିଚ୍ଛିଳି ପଡ଼େ :

ପିଂଡୁଳା ।

ଦେବି ! 

କ୍ଷମା କର 

ଆମର ନଇଁ ପଡ଼ିବାର, ହାମୁଡ଼େଇ ପଡ଼ିବାର ଅଭ୍ୟାସ । 

ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଂଦୁ ଇ ଆମର ଉପଲବଧି । 

ପାହୁଂଡ ଟାଣେ ବାମକୁ, ବାମରୁ ଦକ୍ଷିଣକୁ 

ପୁଣି ଉପରକୁ, ପୁଣି ତଳକୁ... 

ଦେବି ! ଆମେ କୃତାର୍ଥ ନିଶ୍ଚୟ, 

କିଂତୁ କ୍ଲାଂତ ଏଇ ପିତୃଯାଜକ ପ୍ରଥାରେ । 

ଅଂତତଃ ତୁମର କ୍ଲାଂତି ଯଥାର୍ଥ, ରାଜେଂଦ୍ର । 

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉପଲବଧିରେ 

କୁହୁଡ଼ିକୁ ବରଫ ପରି କାଟି କାଟି 

ତୁମେ ଜାଣନା, କୋଉଠି ଯାଇ ପହଂଚିବ 

ତୁମେ ଜାଣନା ।

"ଲଢ଼ୁଚି... ଲଢ଼ୁଚି...", କହେ ପିଂଡୁଳା, ଶୁଣ । 

ପ୍ରତ୍ୟେକ କାଳ୍ପନିକ ପୁନର୍ଜନ୍ମର ଚିଠା ନେଇ, 

ପୁନର୍ମୃତ୍ୟୁର ଖସଡ଼ା ନେଇ 

ଲଢ଼ୁଚି, ଲଢ଼ୁଚି ପିଂଡୁଳା, 

ଲଢ଼ୁ ।

ପିଂଡୁଳାର ତିନିକୋଣିଆ ଅଂଧାରରେ 

କାନ ଥାପି ଆମେ ଶୁଣୁ 

ସେଇ ନିର୍ବାଚିତ ଧ୍ଵନି ଆମେ ଶୁଣୁ, 

ଆମେ ହରୁ 

ପ୍ରତିବମନର ଉତ୍ତରାଧିକାର, 

ବ୍ୟାଜ-ପୁରୁଷକାର । 

କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚରା ଯାଏନା, 

କୌଣସି ଉତ୍ତର ଦିଆଯାଏନା...

ତ୍ରିଭୁଜର କୌଣସି ପାର୍ଶ୍ଵରୁ 

ଦିଆଯାଏନା, ଦିଆଯାଏନା ।

ଦେଖ, ଦେବି ! ସମୁଦ୍ର ଜଳିଉଠୁଚି 

ବାଡ଼ବାନଳରେ । 

ଅମୃତ-ପୁତ୍ର ହସିଉଠୁଚି ପିଂଡୁଳା ଭିତରେ, 

ଦେଖ । 

ଦେଖ, ଛୁରୀଟି ଜନ୍ମିଉଠୁଚି ।  

ଏକ ଜଘନ୍ୟ ଆଲୋକର ବିସ୍ଫୋରଣରେ ।  ସାରା ପୃଥିବୀରେ ଛିଟକି ପଡ଼େ

ପିଂଡୁଳାର ଖଂଡ ଖଂଡ ଅଂଶବିଶେଷ ।

ତୀର୍ଥ ତୀର୍ଥାଂତର । କ୍ଷେତ୍ର କ୍ଷେତ୍ରାଂତର । ମନୁ ମନ୍ମଂତର ।

ଗୋଟିଏ ପିଂଡୁଳା ଖଂଡ ଇ ନାମକରଣଯୋଗ୍ୟ

କାରଣ

ତାହା ହିଁ ଉପଲବଧି ଭିତରେ

ଆମର କଳ୍ପିତ ପିତାଂକର ।।