ନିଆଁ
ରମାକାନ୍ତ ସାମନ୍ତରାୟ
0
65
ନଗରରେ ନିଆଁ
ନଗ୍ରଜନେ ଧାଇଁ ଗଲେ ବଣକୁ ।
ଆଶ୍ରୟ ନେବେ ।
ପିଲାଏ ତାଙ୍କର ଫୁଲ ପତର ଦେଖିବେ,
ଫଳ ମୂଳ ଖାଇବେ
ଝରଣାର ମିଠା ପାଣି ପିଇବେ
ଓ ଏଥର ବାଘ ମାମୁର ହାଉଁରେ
ଭୟକରି ବନ୍ଦ କରିବେନି ଆଖି ।
ଜଂଗଲରେ ବି ନିଆଁ ଲାଗିଛି ।
ସେଉଠୁ ପିଲାଏ ଫେରି ଆସିଛନ୍ତି
ଯେଝା ଘରକୁ ,
କିଛି ବୟସ୍କ ବାଟ ଭୁଲି ହଜିଯାଇଛନ୍ତି ଜଂଗଲରେ
ବାକି କିଛି ଖୋଜି ଯାଇଛନ୍ତି ସମୁଦ୍ର ।
ସମୁଦ୍ରରେ ବି ନିଆଁ ।
କଳା କଳା କଳା ଓ କଳା ଧୂଆଁରେ
ଭରି ଯାଇଛି ଆକାଶ,
ଦେହ ଅବଶ
ମନ ଉଦାସ ।
ଚାରିଆଡେ ନିଆଁର ଲାଲ୍ ଓ କଳା ରଙ୍ଗ ମିଶା
ଗରମ ଜିଭ,
ଜଳି ଯାଉଛି ପୃଥିବୀ ।
କିଏ ଜଳୁଛି ଆଉ କିଏ ଜାଳୁଛି ବୁଝା ପଡୁନି
କିଏ ଲଗାଉଛି ଓ କେଉଁଠି ଲାଗିଛି ଜଣା ପଡୁନି ।
କାହା ବାପାର ତେଲ
କାହା ବାପାର କପଡ଼ାରେ
ଆଜି କାହାର ଏ ଦେଶ ଜଳୁଛି
ପଚାରି ହେଉନି ।
