ଶୁଆପକ୍ଷିଆ ସ୍ବେଟର

ଶୁଆପକ୍ଷିଆ ସ୍ବେଟର

ଗୋଟେ ଶୁଆପକ୍ଷିଆ ରଙ୍ଗର

ସ୍ଵେଟରଟେ ବୁଣିବାର ଥିଲା !

ରେଶମର କି ଉଲ୍‌ର,

କପଡ଼ା ଅବା ଟସରର

ସେ କଥା ଜାଣିନଥିଲି ।

ବାସ୍ ଯାହା ଶୁଆପକ୍ଷିଆ ରଙ୍ଗର

ସ୍ଵେଟରଟେ ଇଛ୍ଥିଥିଲି ।

 

ଆଖିକୁ ଖବରି କଲି

ଇଚ୍ଛା ମାନଙ୍କୁ କବର ଦେଲି ।

ଯେତେଯେତେ ବଡ଼ ହେଲି

କେବଳ ରଙ୍ଗ ଖୋଜିଲି !

ସେ ଶୁଆ ରଙ୍ଗର ହେଉ

ଅବା ପକ୍ଷୀ ରଙ୍ଗର !

ବାସ୍ କେବଳ ସେଇ ରଙ୍ଗର ସ୍ଵେଟରଟେ ଖୋଜିଲି !

 

ଯେତେ ବାଟ ଚାଲିଲି

ପକ୍ଷୀ ମିଳିଲେ ରଙ୍ଗ ମିଳିଲାନି !

ରଙ୍ଗ ମିଳିଲେ ପକ୍ଷୀ !

ଏବେ ଆଖିକୁ କବର୍ ଦେଲି

ଆଉ, ଇଛା ମାନଙ୍କୁ ଖବର କରି କାଗଜରେ ଛାପିଲି !

 

ସୂର୍ଯ୍ୟ କଡ଼ ଲେଉଟେଇଲେ

ଏଠି ଆକାଶର ରଙ୍ଗ ବଦଳେ

ବୟସ ହାଇ ମାରିଲେ

ଇଛା ମାନଙ୍କ ମୁହଁ ଫିକା ଦିଶେ !

ଏ ଦେହର ଛାଇ ଯେତେ ଲମ୍ବା ହେଲା

ଆଉ ରଙ୍ଗ ନୁହେଁ, କେବଳ ସ୍ଵେଟରଟେ ଖୋଜିଲି !

 

ଯେବେଠୁଁ ସ୍ବେଟର ଖୋଜିଲି,

ସେବେଠୁଁ ଆଖି ଆଉ ରଙ୍ଗ ବାରିପାରିଲାନି !

କିନ୍ତୁ, ଶୁଆପକ୍ଷିଆ ରଙ୍ଗର ସ୍ଵେଟରଟେ ଇଛ୍ଥିଥିଲି ବୋଲି ତ,

ସ୍ବେଟରଟେ ବୁଣିଲି !

ହେଲେ କେଉଁ ରଙ୍ଗର ବୁଣିଲି କେଜାଣି ?